محمدرضا یکی دوتا کار گرافیکی قدیمی فرستاد برام که تا حالا ندیده بودم. خیلی برای خودمون حسرت خوردم. اینهمه استعدادی که داریم رو داریم حروم میکنیم. البته که زندگی همینه، کسی نمیاد دستتو بگیره و کمکت کنه بلند شی… ولی خب لگد مال شدن؟ انصاف نبود.
شکر خدا که مستقل به خودمونیم. البته واقعا این انرژی وحشتناک زیاد رو از تموم وجودم حس میکنم. دیگه وقتشه ستاره هه روشن بشه. واقعا وقتشه.
و من و این گیف های زیبا باید مدت زیادی رو باهم طی کنیم تا شاید به خارق‌العاده بودنش عادت کنم…
اواخر تیر ۱۳۹۹