My Game – My Field

و این هم از این: وقتی بخوام برگزارش کنم، اینطوری برگزارش میکنم.

و باید بگم که، اگر قرار باشه یه کار رو با استانداردای مورد قبول خودم انجامش بدم،درسته که  به زحمت میوفتم اما اگر اون کار کار خودم باشه، اذیت نمیشم، خسته میشم ولی از اون کار لذت میبرم. واسه اینه که مهمه که تو زمین خودم بازی کنم! اونوقته که حس نمیکنم شانم متفاوت با اتفاقیه که میوفته. اونوقتیه که ماهی پرنده مشیم، ولی نه اینکه پرواز کنم و نه انتظاری هست که پرواز کنم. اونوقتیه که زبونی نکشم از چرخ فلک!!

لایو بازگشت میکروگراف. میمونه که آقای شریفی از پادگان فرمان رو به دست بگیره و فایلا بهم برسه که برگردیم به کار سابقمون 🙂

اینطور!

20 آبان 1399

پ.ن. امروز روز جهانی علم در خدمت صلح و توسعه بود. و بدین مناسبت اینقدر به آب و آتیش زدم خودم رو که شروعمون از امروز باشه، که خب اینجوری شد… یه داستانی هم صبح برای دسترسی به آز زیست مدرسه داشتم که خب خوشایند نبود. بعدا شاید در مورد نوشتم.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *