به لطف کرونا -در لایه های مختلف- همه چیز به هم ریخته. بگذریم از مکافات سنگین و اندوهناکی که به سر همه مردم آورده… که خب منم ازش مستثنی نیستم، کل برنامه های کاری و صادی ماهم به هم ریخته.
قرار بود با دوستم یسری پروژه رو شروع کنیم که فراموش شد، ثبت اختراع؟ عقب افتاده. میکروگراف؟ پیچیده! خیلی پیچیده شده وضعش.
واقعا بین این کارا بیشترین آسیب رو میکروگراف دید از این داستان، همین که دور دوم رو برگزار نکردیم -فعلا- گویای وخامت ماجراست! همچنین اینکه فی ذاته یکی از پایه های این داستان که حضور ملت تو آزمایشگاهاشون بود هم دچار ابهام شده که خب یسری راه حل دارم براش. از اون جدی تر وضع محمدرضاست که بنده خدا خیلی تو سختیه و تا چند ماه آینده مشخص میشه که تا چند سال آینده چه وضعی خواهد داشت و این بلاتکلیفی رو هرکی چشیده باشه میدونه چه شرایط دشواریه.
حالا با همه این اوصاف، راه حل های ممکن رو پایهریزی کردم و دیگه وقتشه شروعشون کنم. البته که حضور محمدرضا خیلی کلیدیه تو کل ماجرا… ولی خب لاقل کاری که از دستم برمیاد اینه که بهترین سناریوی قابل اجرا رو جلو ببرم که خیالش از بد ترین شرایط هم راحت باشه (اگه بشه که باشه). البته که من روشن میبینم که اتفاقات خیلی خوبی براش میوفته و روی همین هم حساب کردم ولی خب به توصیه خودش و البته شرط عقل، حالات نامطلوب رو هم در نظر گرفتم.
خلاصه که باید این فرشی که بافتیم رو تار و پودش رو باز کنیم و از سر شروع کنیم به پنبه زنی و نخ ریسی و رنگ رزی و دار قالی رو از نو روایت کنیم!
بقول حافظ:
غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل
شاید که چو وابینی خیر تو در این باشد!
الخیرُ فی ما وقع!
اینطور!
۱۵ تیر ۱۳۹۹
غمت نباشه خله! یه کاریش میکنم.
اگه بد ترین هم اتفاق بیوفته یه کاریش میکنم، تهش یه ساعت برنارد نیازه دیگه!
قربونت برم. واقعا موفق میشی، بدون هیچ شک و فکر دیگه ای. مطمئنم
فایلتم دریافت شد. خییییییلی لعنتی هستی.
اولا با اون قیافه تو کنکور راهت نمیدن، ممکنه سربازای شوری اشتباهی بگیرن ببرنت :)))
بقیشم عالی
فقط بگم، یاد بود سمپادت میارزه به هزار تا حرفی که من زدم. خوش به حالت حقیقتا. و نوش جونت هم
سه بعدیتم منو کشت 😍